Zbyszku, no kochany, ja już wsiadłam, będę w Koninie o 15:34-gdy tylko leciutko pchnięci siłą bezwładności ruszamy wraz z lokomotywa, oznajmia zbyt głośno zbyt białowłosa na naturalną blondynka w kwiecie wieku przez swój również jakże biały telefon ozdobiony zbyt plastikową pochwą krzyczącą, że brokat to jej ulubiony kolor. Z wzdętymi brzuchami od dyniowo-piernikowych ekologicznych latte macchiato z podwójnym wegańskim syropem daktylowym będziemy słuchać rozmów telefonicznych naszych podróżniczych partnerów. Niewygodnie wciśnięci w niebieskie siedzenia ze zdrętwiałymi pupami, będziemy podróżować w pachnących stetryczeniem wagonach Polskich Kolei Państwowych. Będziemy rzucać karcące spojrzenia właścicielom przepełnionych bakaliami oraz karpimi tuszkami wózków, które łapczywie wciskają się w nasze oczekujące na płatność za bożonarodzeniowe dobra biodra. Niedługo już, stojąc spoceni w wielokilometrowej kolejce do kasy w sklepie Biedronka, będziemy dramatycznie luzować grube wełniane szaliki. W panice będziemy wybierać na prezent śmieszne made-in-bangladesh skarpety z motywem Mikołaja przebranego za skinheada i lukrowanych penisków dla rodzinnego mężczyzny-seniora. W przyjemnym świątecznym rozgardiaszu będziemy krzątać się po domu potykając się o szare pudełka na choinkowe ozdoby, polerować podłogi, pucować stare po-babcine kryształy.
0 kommentar(er)
